نقش آنتی ویروس‌ها در مقابله با حملات APT چیست؟

معرفی حملات APT

همانطور که در مطلب معرفی حملات APT گفته شد، APTها (Advanced Persistent Threat) حملات پیچیده‌ای هستند که برای دزدیدن اطلاعات یا ایجاد اختلال انجام می‌شوند. این حملات توسط گروه‌های قدرتمند انجام می‌گیرند و شناسایی و مقابله با آن‌ها سخت است. برای شناسایی APTها، باید از روش‌های امنیتی قوی و پیشرفته استفاده کنیم که بتوانیم حملات را تشخیص دهیم. این روش‌های امنیتی شامل بررسی‌های مداوم و استفاده از فناوری‌های خاص است. برای مقابله با آن‌ها، نیاز به یک برنامه امنیتی جامع داریم که شامل آموزش کارمندان، به‌روزرسانی‌های منظم سیستم و آمادگی برای پاسخ سریع به حملات است.

راه‌های شناسایی حملات APT چگونه است؟

شناسایی حملات APT به دلیل پیچیدگی و ماهیت مخفیانه آن‌ها یکی از چالش‌های اصلی در امنیت سایبری است.

در اینجا چندین راهبرد اصلی برای شناسایی این نوع حملات آورده شده است:

1.تجزیه و تحلیل رفتاری:

بررسی مداوم شبکه و سیستم‌ها برای شناسایی رفتارهای مخرب که می‌تواند نشانه‌ای از نفوذ مهاجم باشد. این بررسی شامل تجزیه و تحلیل الگوهای ترافیکی، دسترسی‌های سیستم و فعالیت‌های کاربری است.

2.استفاده از ابزارهای تشخیص نفوذ:

ابزارهایی مانند IDS (سیستم تشخیص نفوذ) و IPS (سیستم پیشگیری از نفوذ) که به صورت خودکار فعالیت‌های مشکوک را تشخیص داده و هشدار می‌دهند.

3.مدیریت و پاسخ به حوادث:

ایجاد یک تیم پاسخ به حوادث امنیتی که می‌تواند به سرعت به شواهد نفوذ واکنش نشان دهد و تحقیقات لازم را انجام دهد.

4.به اشتراک‌گذاری اطلاعات:

به‌روز‌رسانی مداوم اطلاعات و استفاده از اطلاعات به اشتراک گذاشته شده توسط دیگر سازمان‌ها و مراکز تحلیل تهدیدات برای شناسایی سریع‌تر و دقیق‌تر حملات موثر است.

5.آموزش کارکنان:

آموزش کارمندان برای شناسایی حملات فیشینگ، حملات مهندسی اجتماعی و دیگر روش‌های رایج که مهاجمان برای نفوذ به شبکه‌ها استفاده می‌کنند.

روش‌های مقابله با حملات APT

برای مقابله با حملات APT، استفاده از چندین روش مختلف و ترکیبی از استراتژی‌ها ضروری است.

در اینجا به چند روش کلیدی و توضیحات مربوط به هر کدام اشاره می‌کنیم:

1.تجزیه و تحلیل رفتاری و نفوذی:

این روش شامل مانیتورینگ و تجزیه و تحلیل مداوم داده‌ها و رفتارهای شبکه برای شناسایی فعالیت‌های غیرمعمول است. استفاده از سیستم‌های تشخیص نفوذ و نرم‌افزارهای تجزیه و تحلیل رفتاری به شناسایی فعالیت‌های مشکوک کمک می‌کند.

2.استفاده از سخت‌افزار و نرم‌افزارهای امنیتی چندلایه:

استفاده از فایروال‌ها، آنتی‌ ویروس‌ها، سیستم‌های جلوگیری از نفوذ و سایر مکانیزم‌های امنیتی برای ایجاد دفاع چند لایه‌ای در برابر نفوذهای احتمالی. این لایه‌ها باید به‌طور منظم به‌روزرسانی و تنظیم شوند تا مطابق با تهدیدات جدید باشند.

3.مدیریت دسترسی اطلاعات:

تعیین میزان دسترسی کاربران و سیستم‌ها به اطلاعات و منابع حیاتی. استفاده از روش‌های احراز هویت قوی و مدیریت دسترسی‌ها برای جلوگیری از دسترسی‌های غیرمجاز.

4.آموزش و آگاه‌سازی کارکنان:

بالا بردن سطح آگاهی کارکنان نسبت به تهدیدات سایبری و آموزش آنها در خصوص روش‌های شناسایی و جلوگیری از حملات فیشینگ، مهندسی اجتماعی و سایر تاکتیک‌های مهاجمان.

5.پاسخ به تهدیدات:

توسعه و آماده‌سازی یک برنامه مشخص برای واکنش سریع و موثر به حملات. این برنامه شامل تعیین نقش‌ها، مسئولیت‌ها و فرایندهای لازم برای شناسایی، بررسی، محدود کردن و رفع حملات است.

6.به‌روزرسانی و نگهداری سیستم‌ها:

اطمینان از اینکه تمام نرم‌افزارها و سیستم‌های به‌کار رفته در شبکه به طور منظم به‌روز‌رسانی می‌شوند تا از شکاف‌های امنیتی پیشگیری شود.

7.تجزیه و تحلیل Forensics:

پس از یک حمله، تجزیه و تحلیل دقیق داده‌ها و سیستم‌های تحت تأثیر قرار گرفته برای شناسایی چگونگی ورود، روش‌های استفاده شده توسط مهاجمان و گسترش آسیب‌ها مهم است. این اطلاعات می‌تواند در پیشگیری از حملات آینده مفید باشد.

8.مدیریت زیرساخت‌ها:

محافظت ویژه از زیرساخت‌ها و دارایی‌های حیاتی سازمان که می‌توانند هدف اصلی حملات APT باشند. این شامل تقویت امنیت فیزیکی و سایبری و ایجاد سیستم‌های جداگانه برای مدیریت اطلاعات حساس است.

9.استفاده از سرویس‌های ابری امن:

انتقال داده‌ها و برنامه‌ها به محیط‌های ابری که توسط ارائه‌دهندگان معتبر ارائه می‌شوند و دارای استانداردهای امنیتی بالا هستند می‌تواند به کاهش سطح تهدید در محیط‌های داخلی کمک کند.

10.محدودسازی و کنترل ترافیک شبکه:

استفاده از ابزارهای نظارتی برای محدود کردن و کنترل ترافیک ورودی و خروجی شبکه. این اقدام می‌تواند جلوی انتقال داده‌های حساس به خارج از سازمان را بگیرد و همچنین دسترسی‌های غیرمجاز را محدود کند.

11.بازبینی مداوم سیاست‌های امنیتی:

بررسی و به‌روزرسانی منظم سیاست‌ها، رویه‌ها و استانداردهای امنیتی برای اطمینان از اینکه همگام با تکنولوژی‌های جدید و تهدیدات متغیر هستند.

نتیجه گیری:

مقابله با APTها نیازمند هوشیاری، فناوری پیشرفته و رویکردی فعال است. این بدان معناست که باید یک محیط امنیتی پویا ایجاد کرد که با تاکتیک‌های متغیر همگام شود. به‌روزرسانی منظم استراتژی‌های دفاعی و به اشتراک‌گذاری اطلاعات با جامعه گسترده‌تر امنیتی نیز در پیشی گرفتن از APTها حیاتی است. با ترکیب مناسبی از فناوری، فرآیندها و افراد، سازمان‌ها می‌توانند خطر و تأثیر این تهدیدات را به طور مؤثر کاهش دهند.